عصر ایران - فساد سیاسی (Political Corruption) یعنی استفاده از قدرت سیاسی برای هدفهای شخصی و نامشروع. فساد مالی و اداری نیز از جنبههای مهم فساد سیاسیاند. ویتو تانزی، اقتصاددان ایتالیایی-آمریکایی معاصر، فساد را رعایت نکردن عمدی ضابطه و اصل بیطرفی به قصد استفاده از نفع و امتیاز برای خود یا افراد وابسته و نزدیک به خود میداند و مقرراتی مثل صدور انواع مجوز و اجازهنامه، منطقهبندی فعالیتها و انواع مقررات دیگر دارای ارزش اقتصادی زیاد را یکی از عوامل مهم فساد دانسته است. وی معتقد است در هر کشوری معمولا چند عامل، نقش و میزان تاثیر فساد را تعیین میکنند: 1- دولت و مجموعه ابزارهای مورد استفادۀ آن 2- خصوصیات اجتماعی جامعه (مثلا در مناسبات اجتماعی-اقتصادی تا چه حد روابط مبتنی بر ضابطه و بیطرفی رایج است. 3- ماهیت نظام سیاسی. 4- نظام جزایی. به نظر تانزی، در بعضی کشورها فساد زیر سر رهبران سیاسی است. در بعضی دیگر، فساد از کارکنان دولت و کارمندان شهرداری سرچشمه میگیرد و در بعضی کشورها هم هر دو گروه دست به کار فسادند. وی همچنین میگوید دولتهایی هم که با برنامههای آرمانگرایانۀ قوی یا انقلابی به قدرت میرسند، ممکن است بتوانند مدتی با اتکا به آرمانها و شور انقلابی فساد را کنترل کنند، ولی به محض فرو نشستن تب آرمانگرایی و انقلابیگری، فساد در آنها ریشه میگیرد و گسترش مییابد. معمولا در نظامهای دموکراتیک واقعی، فساد رهبران و مسئولان سیاسی مهار یا افشا میشود و به ندرت به سطح افراطی موجود در حکومتهای استبدادی میرسد. خوان لینتز، دانشمند سیاسی (2013-1926) نیز معتقد است در بین نظامهای غیردموکراتیک، نظام سلطانی بیش از همه مستعد فساد است؛ زیرا در نظام سلطانی، مشروعیت کاریزماتی, ...ادامه مطلب